Eind november, de tijd van de lijstjes.
Wie zijn de belangrijkste vrouwen binnen de branche, welke verzekeraar scoort het beste en welk intermediair is het allergrootste?
Ik vind wat van deze lijstjes en dan met name van het laatst genoemde lijstje.
Intermediairs die als doel stellen de allergrootste te zijn en daardoor via (social) media kunnen delen dat ze weer x % gegroeid zijn en daardoor in het fel begeerde lijstje weer een paar plaatsten zijn gestegen. Dit gaat niet meer over adviseren, niet meer over klantbelangen en het geven van een gedegen advies.
Nee, dit gaat alleen nog maar om de allergrootste zijn en over het verkoopklaar hebben van de onderneming.
Je ziet het steeds meer gebeuren, kleine kantoren worden opgeslokt door de grote jongens.
Als deze tendens doorzet zijn er over een aantal jaar nog een paar hele grote spelers en zijn de kleine persoonlijke kantoren, waar een klant zo binnen kan lopen om iets te regelen, verdwenen.
Dan wordt de drempel voor advies voor consumenten alleen maar hoger, want niet iedereen zal een dergelijk groot kantoor graag binnen stappen. Een kantoor waarde meeste medewerkers jou als klant niet kennen.
Vooralsnog vrees ik de grote kantoren niet. Ik zie juist om mij heen dat veel ondernemers behoefte hebben aan persoonlijk advies, aandacht.
Afgelopen jaren stapten veel MKB – ondernemingen van de grote kantoren over naar mijn kantoor, opzoek naar die persoonlijke aandacht.
Die krijgen zij, die verdienen zij.
Ik begrijp de beweegredenen van deze grote intermediairkantoren, absoluut, maar of dit uiteindelijk het beste voor de klant en de branche is? Dat betwijfel ik.
Persoonlijk ben ik heel blij met mijn kleine fijne kantoor!
